نظامیان آمریکایی برای اعتراف گرفتن از افراد مظنون به فعالیتهای تروریستی که اغلب آنان بی گناه بودند، شکنجه هایی قرون وسطایی همچون بریدن اندام تناسلی آنان با تیغ را بکار برده اند.
به گزارش فارس، پایگاه خبری-تحلیلی "کامن‌دریمز " در گزارشی به قلم "دیو لیندورف " نوشت: برای مردم غرب شنیدن از روش‌های عجیب و غریب شکنجه نظیر "تا مرز خفگی در آب فرو بردن زندانیان " به حدی عادی شده است که برای برخی شبیه به قدم زدن در پارک است، اما بعضی چیزهایی که امروز به طور رسمی افشا میشوند زمانی تنها به شایعه شبیه بودند؛ نظیر اعدام ساختگی افراد در سلول مجاور با صدای جیغ و فریاد و سپس شلیک یک گلوله برای ترساندن زندانیان و حتی از آن بدتر تهدید به قتل فرزند شخص زندانی.
وی می افزاید: جدای از این‌ها، بریدن آلت تناسلی زندانیان با تیغ و روش‌های وحشیانه دیگری که حداکثر درد را ایجاد میکنند را نیز باید نام برد. به بسیاری از زندانیان به خصوص پسران جوان تجاوز شده و بسیاری از اجساد کشتهشدگان زیر شکنجه منتظر دفن است.
لیندورف در ادامه مقاله خود آورده است: این‌ها مجموعهای از بدرفتاریهایی است که به بدترین داستان‌هایی که در خصوص رژیم "صدام " در عراق، "خونتا " (Junta) در آرژانتین و "عیدی امین " در اوگاندا شنیدهایم، شباهت دارد و البته بعید نیست که به زودی بشنویم که شکنجهگران آمریکایی زندانیان را خورده‌اند!
نویسنده با طرح این سئوال که "چه بر سر آمریکا آمده که کار این کشور به اینجا کشیده است؟ " ادامه داد: آمریکا در سال 2001 و در پی حملات 11 سپتامبر جماعتی قربانی داده بود و همه دنیا با آمریکا همدردی میکردند اما دولت آمریکا تنها ظرف چند هفته با آغاز یک سری اقدامات غیرضروری به نام ملت آمریکا، ناگهان به توحش قرون وسطی سقوط کرد.
بی صداقتی با مردم
لیندورف خاطرنشان کرد: وقتی اخبار مربوط به شکنجه زندانیان توسط نیروهای آمریکایی در دوران بوش پسر و دیک چنی به گوش می‌رسد، باید باور کرد که نیروهای نظامی آمریکا و سازمان سیا آنقدرها هم که تصور میشد، نیروهای قابل اعتمادی برای مبارزه واقعی با تروریسم نبودند.
در این گزارش آمده است: حتی بر اساس آمار ارایه شده توسط پنتاگون نیز 85درصد از کسانی که در هشت سال اخیر در زندان گوانتانامو زندانی شده‌اند تروریست نبودهاند و اگر منصف باشیم، خواهیم دید که اکثریت کسانی که دستگیر شده‌اند، در زمان دستگیری با هیچکس در حال نبرد نبودهاند.
گزارش فوق با بیان این که مطمئناً وضعیت در پایگاه هوایی بگرام افغانستان و همچنین در زندان مخفی عراق بهتر از این نیست، نوشت: در عراق و افغانستان برای معرفی تروریستها جایزه تعیین شده است، اما این دو کشور قبیله‌ای به قدری بیقانون هستند که برخی افراد برای انتقام از دشمنان قبیله‌ای خود، آن‌ها را به عنوان تروریست معرفی میکنند، البته برخی هم از سر فقر افرادی را به طور اتفاقی تروریست معرفی میکنند تا جایزه را ببرند.
صدای بزدلی سیاسی
کامن دریمز در ادامه با بیان این مسئله که هر چند دولت فعلی آمریکا قول داده که به این اقدامات پایان دهد اما به نظر نمیرسد اقدامات این دولت نیز ریشه بلاهایی که بر سر صدها یا هزاران نفر آمده را بخشکاند، یادآور شد: اوباما گفته که مایل نیست به گذشته و جنایت‌هایی که در آن صورت پذیرفته، بپردازد. او میگوید که تنها به پیشرو چشم دوخته اما مشخص است که این صدای اوباما، صدای عدالت نیست. این "صدای بزدلی سیاسی " و از قلم انداختن جنایات کسانی است که به قدرت وصل هستند. کشوری که همواره خواستار مجازات جنایتکاران در کشورهای کوچکی نظیر کامبوج، صربستان و سودان است اکنون خود را از مجازات جنایتکاران خود معاف کرده است.
به نوشته لیندورف، "اریک هولدر "، دادستان آمریکا چنین عنوان کرده که یک دادستان ویژه را موظف به تحقیق در خصوص کسانی نموده است که در لباس مامورین سیا یا پیمانکاران خصوصی، به شکنجه زندانیان پرداخته و از قوانین آمریکا تجاوز کردهاند، اما این طور که به نظر می‌رسد وی هرگز به سراغ کسانی که زمینه را برای این شکنجهها آماده کردهاند، نظیر "دونالد رامسفلد "، وزیر دفاع سابق آمریکا که رأساً دستور شکنجه در افغانستان را صادر نمود یا معاون دادستان "جان یو " (John Yoo) یا "جی بیبی " (Jay Baybee) که اکنون یک قاضی فدرال است که هر نوع شکنجهای را مجاز دانسته بودند، نخواهد رفت. همچنین اجازه داده نخواهد شد تا درخصوص ابداع شیوههای نوین شکنجه نیز تحقیق بهعمل آید.
در این گزارش با بیان این که از این موضع دولت جدید واشنگتن همه آمریکایی‌ها دچار حالت تهوع شده‌اند، آمده است: از آن بدتر، آمریکایی‌ها نگران آن هستند که اگر با عوامل پشت پرده این توحش برخورد نشود، امکان تکرار مجدد آن نیز وجود خواهد داشت. بلکه باید گفت احتمال این که با ورود یک شارلاتان دیگر به کاخ سفید و ترساندن مردم آمریکا از خطراتی نظیر تروریسم و بستن چشم مردم به روی حقایق، چنین اتفاقی تکرار شود، بسیار زیاد است.
گزارش فوق ادامه می دهد: البته موارد بسیاری هست که نیاز به توجه فوری و اقدام مناسب دارند، نظیر جنگ طولانی افغانستان، برنامه بیمه درمانی جدید رئیس جمهور اوباما، تغییرات آب و هوایی و... اما باید توجه داشت که نباید توجه بیش از حد به مواردی اینچنین، مردم آمریکا را از توجه به این جنایت - یعنی بهسادگی گذشتن از کنار مجازات شکنجهگران که مد نظر اوباماست - باز دارد.
لیندورف با بیان این که شاید مردم آمریکا هرگز ندانند که زندگی چند انسان بیگناه در اثر شکنجه به تباهی کشیده شده است، نوشت: اما حداقل میتوانند جنایتکاران جنگی را به دادگاه بکشانند، البته نه فقط مجریان شکنجه بلکه دستوردهندگان آن نظیر "دیک چنی " معاون جرج بوش نیز باید به دادگاه کشانده شوند. مردم آمریکا به عنوان شهروندان یک جامعه دموکراتیک، نباید به کمتر از این راضی شوند.
